Przejdź do zawartości

Ilmeńska Flotylla Wojenna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ilmeńska Flotylla Wojenna
Ильменская военная флотилия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1941

Rozformowanie

1941

Nazwa wyróżniająca

Ilmeńska

Dowódcy
Ostatni

kpt. Wasilij Driewnicki

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

flotylla rzeczna

Formacja

 Marynarka Wojenna ZSRR

Podległość

Ludowy Komisariat Marynarki Wojennej ZSRR

Ilmeńska Flotylla Wojenna (ros. Ильменская военная флотилия) – radziecka flotylla sformowana na jeziorze Ilmen w czasie II wojny światowej, do wsparcia działań wojsk lądowych Armii Czerwonej.

Formowanie

[edytuj | edytuj kod]

W związku z napaścią niemieckich wojsk na ZSRR i szybkim odwrotem Armii Czerwonej, już w lipcu 1941 roku zaistniała konieczność wsparcia wojsk lądowym w rejonie jeziora Ilmen. 28 lipca 1941 dowodzący Frontem Północno-Zachodnim rozpoczął formowanie Ilmeńskiej Flotylli Wojskowej (dowódca kapitan III rangi W.M. Driewnicki), podporządkowanej operacyjnie dowództwu 48 Armii. Do 5 sierpnia w jej skład weszły 3 kanonierki (uzbrojone holowniki) i 9 kutrów.

Działania

[edytuj | edytuj kod]

Od sierpnia do 15 października 1941, działając na jeziorze Ilmen oraz rzekach Wołchow i Tigoda, flotylla prowadziła rozpoznanie, pełniła służbę strażniczą, podtrzymywała działania bojowe wojsk Armii Czerwonej i przeprawiała je przez rzeki, a także osłaniała odwrót wojsk i ewakuację ludności oraz mienia z Nowogrodu. Podczas kontrnatarcia przeciwnika okręty flotylli przeprawiły na lewy brzeg rzeki Wołchow 27 Dywizję Kawalerii, a także 2 dywizje piechoty i tabory, dużą liczbę maszyn bojowych, koni i sprzętu bojowego.

Rozformowanie

[edytuj | edytuj kod]

Do 15 października okręty Flotylli przeszły do Nowej Ładogi i zostały włączone w skład Flotylli Ładoskiej, a sama flotylla 20 października 1941 roku została rozformowana.

Skład i dowódcy flotylli

[edytuj | edytuj kod]

W skład flotylli wchodziły kanonierki „Iżoriec”, „Ulianowsk” i „Karakozow”, kutry uzbrojone typu KM-4 (Nr 99 i Nr 100) oraz ZIS (Nr 306 i Nr 309), kutry rakietowe typu Ja-5 (numery 5, 6, 7, 8 i 9), kutry dozorowe typu BMK-70 (numery 1, 2, 3, 4) oraz ścigacze typu NKL-27 (numery 5, 7, 8 i 9).

Dowódcą flotylli był kapitan III rangi W. Driewnicki.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mała encyklopedia wojskowa, t. I, Warszawa 1967.